Dissertation/ Thesis
Διαχείριση διασυνοριακών υδατικών πηγών: η Ελλάδα και οι γείτονές της στο δρόμο της συνεργασίας ή της σύγκρουσης; ; Transboundary freshwater resources management: Greece and its neighbors towards cooperation or conflict?
| العنوان: | Διαχείριση διασυνοριακών υδατικών πηγών: η Ελλάδα και οι γείτονές της στο δρόμο της συνεργασίας ή της σύγκρουσης; ; Transboundary freshwater resources management: Greece and its neighbors towards cooperation or conflict? |
|---|---|
| المؤلفون: | Valvis, Anastasios |
| بيانات النشر: | University of Peloponesse Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου |
| سنة النشر: | 2015 |
| مصطلحات موضوعية: | Περιβαλλοντική ασφάλεια, Έβρος ποταμός, Νέστος, ποταμός, Στρυμών, Αώος, Αξιός, Πρέσπες, Συνεργασία ή σύγκρουση, Environmental security, Evros, river, Nestos, river (Mesta), Strymon, Prespa, lakes, Cooperation or conflict, Κοινωνικές Επιστήμες, Πολιτικές Επιστήμες, Social Sciences, Political Science, scipo, droit |
| الوصف: | Οι νέες παγκόσμιες προκλήσεις επέφεραν σταδιακά την αμφισβήτηση του ορισμού της «ασφάλειας» έτσι όπως είχε διαμορφωθεί από τις κρατούσες παραδοσιακές αντιλήψεις. Έτσι, αν και ο πολιτικο-στρατιωτικός της πυρήνας δεν αμφισβητήθηκε, ωστόσο νέες θεωρήσεις επιδίωξαν τη μεταφορά του κέντρου βάρους από το κράτος στον άνθρωπο. Στα πλαίσια της ακαδημαϊκής συζήτησης η «ανθρώπινη ασφάλεια» άρχισε να κερδίζει έδαφος. Βασικό συστατικό της εν λόγω θεώρησης αποτελεί η «περιβαλλοντική ασφάλεια», η εδραίωση της οποίας στη διεθνή πολιτική σκηνή οφείλεται στην ανάδειξη περιβαλλοντικών ζητημάτων ιδίως αναφορικά με τη διαχείριση των φυσικών πόρων, όπως το νερό. Ο όρος «περιβαλλοντική ασφάλεια» γίνεται αντιληπτός με ποικίλους τρόπους υπό διαφορετικό κάθε φορά πρίσμα. Ωστόσο, δύο είναι οι βασικές εννοιολογικές κατηγοριοποιήσεις. Η μία εξ αυτών αποδίδει την «περιβαλλοντική ασφάλεια» με όρους προστασίας του περιβάλλοντος σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για τη λεγόμενη οικολογική ασφάλεια για την επίτευξη της οποίας απαιτείται συλλογική κινητοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με την παραδοσιακή κρατικο-κεντρική εννοιολογική προσέγγιση, ο όρος της περιβαλλοντικής ασφάλειας αναφέρεται στη σημασία που έχει η προστασία και διαφύλαξη των περιβαλλοντικών πλουτοπαραγωγικών πηγών για τη διατήρηση της ασφάλειας του κράτους και των πολιτών. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης εμπίπτει και η διαχείριση των φυσικών διασυνοριακών υδατικών πόρων. Η πολυδιάστατη σημασία του νερού (ενέργεια, γεωργία κτλ.) το τοποθετεί στο επίκεντρο της συζήτησης για το περιβάλλον. Σε παγκόσμιο επίπεδο, διάφορες πρωτοβουλίες οδήγησαν στην υιοθέτηση κανόνων προκειμένου να θεσμοθετηθεί η εκμετάλλευση των υδατικών πόρων από τα κράτη που τους μοιράζονται. Στην αρχή οι κανόνες και οι νόρμες επικεντρώνονταν περισσότερο στην εκμετάλλευση παρά στην κοινή δράση για προστασία, δίνοντας έμφαση στη θεώρηση της «περιβαλλοντικής ασφάλειας» με όρους κρατο-κεντρικούς. Σταδιακά, όμως, οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις μετατοπίστηκαν από την εκμετάλλευση στην προστασία ... |
| نوع الوثيقة: | thesis |
| اللغة: | English |
| Relation: | http://hdl.handle.net/10442/hedi/39092 |
| DOI: | 10.12681/eadd/39092 |
| الاتاحة: | https://doi.org/10.12681/eadd/39092 http://hdl.handle.net/10442/hedi/39092 |
| Rights: | undefined |
| رقم الانضمام: | edsbas.79250D8E |
| قاعدة البيانات: | BASE |
| DOI: | 10.12681/eadd/39092 |
|---|