Het vaststellen van de allergene potentie van stoffen wordt in het algemeen uitgevoerd met behulp van de 'Buehler occluded patch test' en de 'guinea pig maximization test', terwijl de auriculaire lymfkliertest gebruikt wordt voor screening. Deze testen hebben veel informatie opgeleverd over de allergene potentie van stoffen. Er is grote vooruitgang geboekt in het ophelderen van de mechanismen van huidsensitizatie, waaronder effecten op de productie van cytokinen en mediatoren alsmede expressie van adhesiemoleculen. Deze kennis zou mogelijk kunnen leiden tot het testen van allergene potentie in vitro. De rationale achter deze manier van testen is een terugdringing van het proefdiergebruik. Een mogelijk bijkomend voordeel van deze testmethode is de mogelijkheid om cellen van humane oorsprong te gebruiken. Er is gesuggereerd dat de irriterende capaciteit van allergenen een additionele risicofactor vormt in zoverre, dat irriterende allergenen sterkere allergenen zouden zijn dan niet-irriterende. In deze studie zijn hiertoe de irriterende potentie van oxazolone, een sterk sensitizerende verbinding, benzocaine, een zwak sensitizerende verbinding en glycerol, een niet-sensitizerende verbinding, onderzocht. Hoewel irriterende potentie werd gedetecteerd, konden we niet discrimineren tussen oxazolone en benzocaine. Te hoge blootstellingsconcentraties zijn hiervoor mogelijk verantwoordelijk. Glycerol kon wel worden onderscheiden van oxazolone en benzocaine.