| الوصف: |
Eğitimin demokratikleşmesi yönündeki sosyo-politik arayışlar, öncelikle herkese eğitilme hakkı talebiyle başlamış, sonraki dönemlerde, herkese eşit muamele hakkı, yani eğitim alma hakkının, kişisel ve ailesel durumuna bağlı sonuçlarla engellenmemesi istenmiştir. 70li yılların sonunda ise şans eşitliğinden de öte, sonuçların eşitliğini hedefleyen onarıcı denge politikaları ve girişimler gündeme gelmiştir. Bu çalışmada, eğitimde demokratikleşme arayışına ilişkin tüm bu değişimlerin, A. Sen’in, gerçek özgürlüklere atıf yapan kapasite geliştirmeye odaklı eşitlik anlayışının hayata geçmesini ne ölçüde sağlayabildiği irdelenmiştir. Eğitimde eşitlik algısında, tarihsel süreç boyunca yaşanan gelişmelerin, eğitimde eşitsizlikleri ne ölçüde azaltabildiği sorusuna yanıt aranmıştır. A. Sen’in kuramı, eğitim eşitsizliklerinin kaynağındaki frenleyici süreçleri incelemeye uygun bir kuramsal çerçeve sunmaktadır. Sen’in kapasite yaklaşımıyla, ölçülebilir değişkenler olarak görülmediği için değerlendirme dışına itilen, kilit roldeki faktörler, ölçülebilir analizler içine dahil edilebilmektedir. |